Vlissingen oktober 2024

Dag 1 maandag 30 september

Dag 2 dinsdag 1 oktober

Dag 3 woensdag 2 oktober

Dag 4 donderdag 3 oktober

Dag 5 vrijdag 4 oktober

Dag 1

Voordat we op reis gingen kwam ik er achter dat de kamerprijs van ons appartement drastisch omlaag was gegaan. Dat werd dus annuleren en opnieuw boeken, zo was mij geadviseerd als dit gebeuren zou. Nu hadden we twee opties, of hetzelfde appartement boeken voor de lagere prijs, of een groter appartement met twee slaapkamers voor het bedrag dat we al betaald hadden. Even overleggen en alle twee vonden we het wel cool om twee slaapkamers te hebben. Foto's en/of filmpje volgen later. 

We vertrokken vanmorgen naar het station om de trein van 9:17 te nemen naar Vlissingen. Het zou omreizen via Den Bosch worden ivm werk aan t spoor. Na mijn dramatische reis in maart, die 7 uur duurde, was ik toch wel wat pessimistisch over deze reis. Het ging eigenlijk allemaal voorspoedig. In Den Bosch zouden we een overstap van een half uur hebben, maar toen we uitstapten stond aan de andere kant van het perron een trein met Vlissingen als bestemming. Nee, zal toch niet... maar op het bord stond het ook en de mensen bevestigden het. Dus wij ingestapt. Om 12:55 kwamen we met drie minuten vertraging aan op het station van Vlissingen. 

Het weer werkte was vandaag niet optimaal. Regen en wind. Maar net de 20 minuten die we van de trein naar het hotel moesten lopen was het droog. Ons appartement was al klaar dus we konden we ons lekker gaan settelen. Wat gaan we doen? Het was echt geen weer om rond te gaan lopen, dus zoeken wat er open zou zijn. Niet veel op maandag, maar wel Iguana de reptielen opvang.  Twee jaar terug waren we daar al eens, maar zeker niet vervelend om er nog een keer heen te gaan. Al heb ik het echt niet op die slangen. 

Ook van de restaurants was niet veel open, maar wel de Zuid Amerikaan, El Castillo en laat die nou

schuin tegenover Iguana zitten. Zo hebben we een mooie middag, lekker afgesloten. Omdat het droog was heel even naar de Kazematten gelopen en het "woeste" water gezien. Het was fris, het was mooi geweest voor vandaag, dus lekker naar het appartement. Daar hebben we koffie gedronken. Wat voor onszelf gedaan en ook nog Uno gespeeld. 

  

Dag 2

We hebben lekker geslapen tot vanmorgen om 8 uur de wekker ging. Lekker rustig de dag beginnen en ons klaargemaakt om naar het hotel aan de overkant te gaan voor het ontbijt. 

Na het ontbijt terug naar de kamer om een plan te gaan maken voor vandaag. Dat werd dus wachten tot het MuZeeum open ging. Het was nog slecht weer, wind en regen, dat maakte het wel wat druk in het museum. Maar wat een ontzettend leuk interactief museum. Alle informatie was kort en bondig. Dit maakte dat we wel drie uur door het museum gelopen hebben. Je begint in de kelder en eindigt in het torentje....uhm, Remy eindigde in het torentje met uitzicht over Vlissingen. Ik stond me een verdieping lager vast te klampen aan alles wat ik vast kon houden. Ik was dapper naar boven geklommen om van het panorama uitzicht te genieten, echter ging dit GELUKKIG niet door vanwege de wind. 

Klik hier voor foto's van het museum. 

Na het museum zijn we gaan lunchen bij Tilly Rose, het is altijd zo gezellig daar. We hadden een boterham met eiersalade. Remy had een potje thee en ik gewoon een glaasje water. 

We zijn naar het woest water gelopen. En over de boulevard naar de Coosje Buskenstraat om vanaf daar richting winkels te lopen. Beetje winkels gekeken. Nog naar een pop-up wc geweest. En zo langzamerhand was het dan tijd om naar Warong Kampoeng te gaan. Een Molukse eettent. Voorheen was het alleen afhaal, afgelopen maart stond ik ineens voor een dichte deur. Grote teleurstelling, maar ze hebben een nieuwe zaak geopend. Beetje snackbar concept. Eten bestellen dat je mee kunt nemen, maar je kunt het ook daar opeten. Het was weer heeeeerlijk. 

Omdat we netjes voor de kleine bowl hadden gekozen, vond ik dat we een ijsje verdiend hadden. Dus
op naar de IJskoning. Ik had de openingstijden gecontroleerd en daar stond 18 uur. Maar die mevrouw was al aan t opruimen, dus ik zeg zo "al aan t opruimen". Ze beaamde het, zei verder niets en liep weg. Ze kwam weer terug. Ik zei "je bent toch open tot 18 uur".. "Nee, tot half zes, we passen ons aan aan de andere winkels." En nog iets over seizoen enzo. Ik kom speciaal hierheen lopen omdat er op internet staat dat je tot 18 uur open bent. We konden nog kiezen uit wat er nog stond. Ik zei dat ik later wel een keer kwam, dat had Remy denk ik niet gehoord, die wilde wel een ijsje. Moet trouwens ook zeggen, dat de kleur van het ijs mij niet aanstond. Oke.. Remy ijsje, ikke niet want ik vond de mevrouw niet klantvriendelijk... ik denk "haal het wel ergens anders". Maar alles was dicht en ik had ook geen zin meer om naar AH te lopen, dus we namen een korte weg naar ons appartement. Wat een geluk dat we dat gedaan hadden, want koud binnen barstte de regen los. 

We waren dus mooi op tijd terug, Remy ging douchen, ik ging mijn tukkie doen. Lekker ons eigen ding gedaan, koffie gedronken en daarna nog een spelletje Uno gespeeld. Vanavond gaan we op tijd slapen, morgen naar Middelburg. 

Foto's museum 

Originele binnenwand van VOC schip Rooswijk. Het schip is tijdens een hevige storm gezonken voor de kust van Engeland. In 2004 is het wrak pas ontdekt. Een Schip zoals Rooswijk is als een dorp met meer dan 200 inwoners. 

 

Scheepshuidenwand.

Dit zin delen van de boeg van de Whimbrel, een Engels vrachtschip dat in 1926 na een aanvaring in zeer dichte mist is gezonken in de Westerschelde. 

Tijdens de verdieping tussen 1998 en 2003 zijn veel wrakken opgeruimd. De vaargeul wordt verdiept zodat grotere schepen de havens beter kunnen bereiken. 

Ik kan er niets aan doen, maar ik vind dit prachtig om te zien. 

Het wiel van Michiel

Het verhaal gaat dat Michiel de Ruyter als opstandige jongen van school is gestuurd. Hij wil varen. Dus gaat hij in dienst bij de rijke Vlissingse reder Cornelis Lampsins. Als arme jongen moet hij onderop beginnen: op de lijnbaan, als touwslagersleerling. Als Michiel elf jaar is, gaat zijn diepste wens in vervulling: hij mag als bootsjongen mee naar zee. 

Een van de twee verschrikkelijke trappen. 

Links een van de items in het open depot, rechts items in het depot. In het open depot kun je de mooiste items uit het depot zien. 

Terwijl Remy in de toren was stond ik bibberend toch foto's te maken met uitzicht over Vlissingen. Iets links van het midden, in de verte twee roodstenen gebouwen die aan elkaar lijken te zitten. Het linker gebouw is ons appartementengebouw. 

Dag 3

Vandaag hadden we gelukkig lekker weer. Dat kwam goed uit, want Middelburg stond op het programma. Eerst lekker ontbijtje en toen lopen naar de trein. We hadden goed getimed, we konden zo instappen. Rond 11 uur stapten we uit de trein en gingen we aan de wandel. Twee keer eerder ben ik in Middelburg geweest en twee keer heb ik de mooiste oude straatjes gemist. Nu zijn we bewust op zoek gegaan en.... gevonden! 

Kuiperspoort

In dit prachtige hofje (bovenste foto) liepen we tegen een een door de burgermeester gesloten pand aan. Dat was zo'n raar gezicht, het klopt gewoon niet met de omgeving. 

De Spijkerbrug en deze keer ben ik tevreden over de foto. 

Onderweg naar de Oosterkerk oftewel de Koepelkerk. Lopen heeft altijd een bijzonere werking op mijn lichaam, dus waren we ook op zoek naar een toilet. Alles was dicht of nog dicht toen vond ik een pannenkoekenrestaurant, nog dichtbij de kerk ook. Ja ja, ik houd niet van pannenkoeken, maar Remy gelukkig wel. Na het lossen kon ik weer laden, gelukkig hadden ze een pasteitje op het menu staan. 

De binnenkant van de koepel. De houten bekleding is gemaakt op de scheepswerf. Op dezelfde manier als men schepen bouwde. Het hout nat maken en vormen, de planken werden genummerd en zo vervoerd naar de kerk om in elkaar gezet te worden. Als je goed kijkt zie je in het torentje van de koepel marmer. Dat is echter geen marmer maar gemarmerd houtwerk. Marmer zou te zwaar zijn in dit bouwwerk. Als je nog een keer goed kijkt, zie je een deurtje open staan. De rondleiding ging verder tussen de binnen en de buitenkoepel, op moment van de foto was de rondleiding bij het open deurtje. 

Het culturele deel van ons dagje Middelburg zat er op. Volgende stop werd het winkeltje van Sjakies
Chocolademuseum. We hebben een lekker zakje bonbons gekocht. Zo leuk altijd, dan mag je nog een bonbon uitzoeken voor onderweg. 

Vanaf daar gingen we naar Beversport, want ik heb nog steeds geen knappe winterjas. Ik heb nogal wat eisen. Bij voorkeur een 3 in 1 jas, afritsbare capuchon, een zakje voor mijn telefoon. Op internet staat genoeg, maar een jas moet je passen vind ik. Bever had niets dat aan al mijn eisen voldeed en ik wilde niet in de eerste beste winkel compromissen doen. Winkel twee, was helemaal niets. Dan toch maar naar de ANWB winkel. Jawel, daar kon ik iets vinden dat aan al mijn eisen voldoet. Nou ja, de jas is wel een slaapzakjas. En toen hadden ze mijn maat niet hangen. Ik ga dus op internet bestellen. Scheelt natuurlijk ook weer gesleep mee naar huis. 

Tijdens het heen en weer lopen hebben we nog een ijsje genomen. Caramel zeezout, jammie. We hadden alle doelen bereikt en het was ook tijd om te gaan eten. We wilden graag naar de Vliegende Hollander, een biercafe waar je heerlijk kunt eten. We gingen beiden voor het pannetje stoofvlees. 

Als laatste vandaag hebben we een lekker voetenmaskertje genomen, want morgen staat er een lange strandwandeling op de het programma. 

Dag 4

Vandaag hadden we uitgezocht voor DE wandeling. En gewandeld hebben we... het zou zo'n 12 km geweest zijn. Eerst richting het windorgel. Onderweg waren er natuurlijk veel fotomomentjes. 

Mannen tussen staal. Ik kon dit beeld al, toen stond het tussen hekwerk maar ik vond het gelijk al prachtig. 

Nog een kunstwerk dat mijn hart gestolen heeft. Met eb in volle glorie zichtbaar, tijdens vloed steekt alleen het bovenste stukje boven het water uit. 

Nog een prachtig kunstwerkje, een windorgel. Heel bijzonder om te zien en te horen.

Dichtbij het windorgel hebben we geluncht bij de Panta Rhei. Een strandtent waar Blof ooit begonnen is. Buikjes vol en weer verder over het strand. Zover als kon want de vloed maakte het strand steeds kleiner. 

Door het hoge water moesten we van het strand af. We staken de weg over om door het bos te gaan. Bos? Bos? zeg nog een keer bos en weg is het bos. We kwamen bij een parkeerplaats waar een bord stond met "hier ben ik" en wat er te zien was. Een natuurgebied(je) en een archeologische vindplaats. Wat voor bijzonders was daar te zien? Niets, een bord met info, die info was dan wel weer interessant. 

Hier moet ik nog bij vertellen dat we het zonder Remy niet gevonden hadden, maar hopeloos verdwaald waren op mijn aanwijzingen. 

We wandelden weer terug op zoek naar het WW2 monument. Ter gedachtenis aan het geallieerde bombardement op 7 oktober 1944. Walcheren werd onder water gezet en later bevrijd. 

Ik heb een lange omschrijving gevonden, ik zie er totaal iets anders in dan bedoeld. Dus wie meer wil weten van het beeld, zelf even googelen. 

Tijdens de wandeling naar dit punt heeft Remy nog een padje gered. Het beestje wilde het drukke
fietspad oversteken en zij heeft hem een handje geholpen. 

En dan dit in de verte zien opdoemen. Zitten.. drinken.. plassen... 

De Panta Rhei, hier hebben we een lekker glas munt thee gedronken voor we verder gingen. 

De prachtige skyline van Vlissingen. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Waar je ook bent, de toren is te zien. Zelfs vanuit ons appartement is hij te zien. In de avond zelfs verlicht. Vanaf hier is het nog zo'n 2km lopen naar het hotel. Boulevard Evertesen, Boulevard Bankert, Boulevard de Ruyter. Het is een heel eind. Op een gegeven moment zei Remy dat ze het beeld van Michiel de Ruyter zag, dus het Keizersbolwerk, dus bijna bij de restaurants. "Of het is een fata morgana" zei ze om mij te plagen omdat ik de wandeling begon te voelen. Het bleek ook inderdaad een soort van fata morgana te zijn. Het beeld was niet Michiel de Ruyter, maar Frans Naerebout, we moesten dus nog een stukkie verder lopen, maar daar was dan echt het Keizersbolwerk. Nog een paar plaatjes schieten en dan een restaurant opzoeken. We hebben bij Soif gezeten en vanaf daar was het niet ver meer naar het hotel. 

We waren wel aan de late kant. Ik kon nog net vanuit het appartement een paar zonsondergangen maken. 

Vanavond hebben we weer ingepakt. Morgen reizen we weer naar huis. Voordat we vertrokken zei ik dat dit de laatste keer Vlissingen zou zijn. Ik denk dat ik deze woorden terugneem. Ik kom hier zeker weer, ik weet alleen nog niet wanneer. 

Dag 5

Gisteravond de koffers gepakt, vanmorgen voor de laatste keer een lekker ontbijtje gegeten. Ik had al gezien dat we weer moesten omreizen via Den Bosch, maar ook dat we een keuze minder hadden. Normaal gaan er 3 treinen in een uur en vandaag maar 2. We zijn mooi op tijd gaan uitchecken en aan de wandel, lekker rustig aan, het was ook weer heerlijk weer. 

Remy heeft zich prima vermaakt onderweg. We moesten wel 2x overstappen, Roosendaal en Den Bosch dus. En toen, toen zag ik in Den Bosch Enkhuizen op het bord staan. Brok in mijn keel, Remy moest erom lachen... Nou ja, dat heb ik nou eenmaal als ik terug kom van weggeweest.
De overstappen waren kort, we waren zo'n beetje 15:30 weer thuis. Als eerste wilde ik koffie en dan de gewone dingen doen, uitpakken, een wasje draaien, boodschapjes halen. We hebben 's avonds een laatste potje Uno gespeeld. Het stond 2-2 en Remy heeft deze vakantie met 3-2 gewonnen. Remy bleef nog een nachtje slapen en vandaag is ze naar huis gegaan. 

Vergeten verhalen: 
In Middelburg werden we ineens aangesproken door een man. Hij was ons al een paar keer eerder tegengekomen en we zagen er uit als ontdekkingsreizigers. "We zijn ook aan t ontdekken". "O ja, wat dan?" vroeg hij. "Middelburg"... wat had het ook anders kunnen zijn toch. Hij vroeg of hij een foto mocht maken. Dus ja, wie weet staan we eerdaags op Flickr. Hij vond ons echte natuurmensen en hij zag ons wel in een tentje. Nee we zijn in hotel, in de Timmerfabriek. Dat vinden mensen dan toch weer bijzonder. De verkoopster in de ANWB winkel zei gewoon "maar is dat niet vreselijk duur?" en vragen hoe mooi het is. 

Toen we donderdag aan de wandel waren en bij het WW2 monument aankwamen zat daar een jongen, met een biertje. Vriendelijke jongen, heb een tijdje met hem zitten kletsen, over Vlissingen. Over hoe het er nu is. Hij zegt dat hij het niet anders kent, dat het altijd al zo is geweest. Dat ging over de schietpartijen en de bendes die elkaar beschieten. 
Wat er de laatste tijd over Vlissingen te lezen is in de krant deed mij de uitspraak doen dat dit de laatste keer zou zijn, maar dat neem ik dus terug. 

Vlissingen tot ooit...