Dag 1
Omdat mijn nieuwe fietstassen iets hoger zijn de de bagagedrager ontstaat er een ruimte tussen de bagagedrager en de rest. Daar kon mooi het stoeltje tussen en ik fietste zo veel stabieler. Ik was zo in Enkhuizen waar ik mijn tent weer op camping de Vest heb opgezet. Omdat mijn eten nog bevroren was heb ik voor het eten nog een wandelingetje gedaan. Ik heb de Algemene begraafplaats aan de overkant bezocht. Hier zijn een aantal oorlogsgraven. Daarbij staat afgedrukt een brief van een dankbaar familielid.
Weer terug op de camping mijn eten opgewarmd. Arabische kip met rijst. Omdat het deze tijd van het jaar geen echt buitenzitweer meer is besloot ik in Enkhuizen koffie te gaan drinken. Het is ook koopavond, dus kon ik me gelijk vermaken. De Kanjerkamer was mijn doel.
Ik bedacht dat ik best wel via de Vest naar de Koepoort kon lopen en dan over de Westerstraat naar de Melkstraat alwaar de Kanjerkamer gevestigd is.
Mooie beelden, maar waar blijft die Koepoort nou??? Wat een eind zeg. Ik was nu toch wel toe aan koffie...
Toen nog de Westerstraat door tot de Melkstraat. Kwart voor sluitingstijd kwam ik er aan, maar ik kon nog koffie krijgen. Heb er een stuk appeltaart bijgenomen als beloning.
De terugweg (groen) was vele stappen korter dan de heenweg (rood)
Voordat ik de camping op liep nog even een foto op de Vest gemaakt.
En nu zit ik in mijn tentje. Ik heb ondertussen buren gekregen, een echtpaar ook op de fiets. Ga zo weer verder lezen in mijn e-book en dan lekker op tijd slapen. Een heel ander ritme dan thuis, 23:00 uur slapen en om 8:00 uur ontwaken.
Dag 2
Het was een koude nacht, gelukkig hoefde ik maar 1x naar de wc. Ik heb een trui aangetrokken, ik had achteraf beter ook mijn legging aan kunnen doen. Ik heb evengoed wel geslapen. Rond 8:00 uur vond ik het wel mooi geweest, dus ben ik langzaam aan rechtop gaan zitten. Eerst maar mijn deegje gemaakt, toen richting sanitairgebouw waar een dikke rij stond. Als er toch een rij is, kan ik ook wel even mijn telefoon opladen, die opgehaald. Ben ik terug, shit mijn haarelastiek vergeten, geen zin om terug te gaan dus toen maar in het washokje met een waslap in de weer.
Goed gekeken? gevonden? Filterzakjes vergeten, wel mijn nieuwe opvouwbare filterhouder mee. Die staat op mijn mooie nieuwe paarse plastic laplandse nap.
Het moet maar in een ouwe sok, toen ik onderweg was om die te pakken kwam ik een nieuw geel doekje tegen, dat leek me een beter idee. Het was geen geweldige koffie, maar het was koffie en zo kon ik de dag beginnen.
Het is dit weekend ook Open Monumentendag. Ik had mezelf thuis geen tijd gegund om een mooie route uit te stippelen dus ik ging kris kras door Enkhuizen op volgorde van wat ik het liefste zien wilde. Nou ja, dat was dan de bedoeling.
Skip de monumenten
Ik begon bij de Ouwe Goudsboom.
Skip de monumenten
Ik begon bij de Ouwe Goudsboom.
De Oude Gouwsboom is een waterpoort die stamt uit het einde van de zestiende eeuw. De poort vormt de verbinding van de Vestinggracht met Handvastwater en Oude Gracht.
De eerste Oude Gouwsboom dateert uit 1550, de tweede Oude Gouwsboom komt ui de periode na 1590 en is onderdeel van de verdedigingswerken van Enkhuizen.
Bij gevaar of hoog water kon de poort gesloten worden met een stalen luik. Dit is voor het laatst gebeurt tijdens de Tweede Wereldoorlog toen gevreesd werd dat de Duitse bezetter West-Friesland onder water zou zetten.
De eerste Oude Gouwsboom dateert uit 1550, de tweede Oude Gouwsboom komt ui de periode na 1590 en is onderdeel van de verdedigingswerken van Enkhuizen.
Bij gevaar of hoog water kon de poort gesloten worden met een stalen luik. Dit is voor het laatst gebeurt tijdens de Tweede Wereldoorlog toen gevreesd werd dat de Duitse bezetter West-Friesland onder water zou zetten.
Ik liep de buitenkant van de poort te fotograferen toen ik werd aangesproken door een meneer die graag vertellen wilde. Hij had een leuke anekdote over een voorvader. De man handelde in tapijten en dranken. Bij de poorten, er was ook nog een Boerenboom en een Ketenboom, moesten de boeren en handelaars accijns betalen. Om dat te ontlopen gingen de vrouwen bij de ene poort op de uitkijk naar de mannen staan, om de beambte die de accijns moest innen daarheen te lokken, ondertussen voeren de boeren en handelaars bij de andere poort naar binnen. De man raadde me nog een aantal monumenten aan en we gingen ieder een kant op.
Ik vervolgde mijn weg naar de Waag en chirurgijnskamer, dacht ik. Ik ging helemaal verkeerd, dankzij Google Maps kwam ik weer op de goede route terecht. Op die route kwam ik ook langs Die Port van Cleve. Een restaurant waar ik ooit in het verleden gegeten heb. Zo'n restaurant waar je jas aangepakt wordt en je stoel aangeschoven en waar een ober staat te loeren of je nog iets nodig hebt. Leuk voor één keer. Bij toeval hoorde ik dat de koning en koningin er gisteren geweest zijn.
Vandaag was de kelder opengesteld, een waterkelder. Hij moet ooit 200 meter lang zijn geweest, of nog langer, maar hij is aan beide kanten dichtgemetseld. Ik heb geen foto gemaakt van wat over is, omdat er allemaal troep en vuil in lag. Troep en vuil van nu, niet uit 1560, toen het oudste deel van het pand gebouwd werd. Sinds 180 jaar is Die Port van Cleve een horecagelegenheid.
Ik vervolgde mijn weg naar de Waag en chirurgijnskamer, dacht ik. Ik ging helemaal verkeerd, dankzij Google Maps kwam ik weer op de goede route terecht. Op die route kwam ik ook langs Die Port van Cleve. Een restaurant waar ik ooit in het verleden gegeten heb. Zo'n restaurant waar je jas aangepakt wordt en je stoel aangeschoven en waar een ober staat te loeren of je nog iets nodig hebt. Leuk voor één keer. Bij toeval hoorde ik dat de koning en koningin er gisteren geweest zijn.
Vandaag was de kelder opengesteld, een waterkelder. Hij moet ooit 200 meter lang zijn geweest, of nog langer, maar hij is aan beide kanten dichtgemetseld. Ik heb geen foto gemaakt van wat over is, omdat er allemaal troep en vuil in lag. Troep en vuil van nu, niet uit 1560, toen het oudste deel van het pand gebouwd werd. Sinds 180 jaar is Die Port van Cleve een horecagelegenheid.
Na het korte bezoekje ben ik weer op de fiets gestapt om nu wel naar de Waag en chirurgijnskamer te gaan. Dat was echt een mooi bezoek. Eerst werd ik rondgeleid door een dame die zo mooi mogelijk probeerde te vertellen.
Op de deuren van de wandkast staan Hippocrates en Galenos afgebeeld met tussen hen in een geraamte. Erboven staat de spreuk 'MOrst ultima linea rerum', de dood is de uiterste grens der dingen.
Een van de bezoekers herinnerde zich een ruimte met potjes, botjes en op sterk water staande objecten. Hij vroeg of die ruimte er nog was. De vrouw die ons rondleidde wist te vertellen dat het geen ruimte was, maar het was een kast, de kast achter de beschilderde deuren. Vraag mij niet waarom deze kast gesloten bleef, of het moet zijn dat de vrouw zich geneerde voor de inhoud. Dit is niet meer de originele inhoud, die is verkocht door de erven Paludani. De kast is nu gevuld met objecten die Artis over had en geschonken heeft.
In het Stadhuis hangen drie kroonluchters geschonken door de voormalige Synagoge van Enkhuizen.
Ik kon het niet laten om ook een plaatje te schieten van het huidige moderne interieur. En een paar van de oude stoelen met wapen.
Ik was aan t wachten op de rondleiding van de burgermeester toen de hongerklop mij overviel. Dan zit er niets anders op dan te vertrekken en op zoek te gaan naar eten. Dikke Mik was mij aanbevolen, aldaar heb ik een lekker tosti gegeten.
Ik zag ook nog ergens een deurtje, zomaar in de muur. Dingen die niet standaard zijn, daar moet een foto van gemaakt worden toch? Een man zag mij bezig, hij maakte ook een foto en hij begon te vertellen. Hij dacht dat het een deurtje was naar de dakgoot. In de Westerkerk is namelijk ook zo'n deurtje en daarvan wist hij dat het naar de dakgoot gaat. De tijd begon voor mij te dringen, ik had nog tijd om 1 monument te gaan bekijken. Hij raadde me aan om dan naar het De Vrieshuis te gaan.
Het Waaggebouw is nog in originele staat bewaard gebleven en stamt uit de vroege renaissance. Op de bovenverdieping was vanaf 1636 de chirurgijnskamer gevestigd. Tevens vergaderruimte en collegezaal voor het chirurgijnsgilde.
Naast de eikenhouten katheder is een deur die toegang geeft tot het zweethok, een kamertje van 2 bij 2,5 meter waar examenkandidaten hun ondervraging zouden hebben afgewacht. De houten wanden zijn hier deels versierd met pilasters en schijndeurtjes en deels beschilderd met arabesken, vogels en tulpen.
Naast de eikenhouten katheder is een deur die toegang geeft tot het zweethok, een kamertje van 2 bij 2,5 meter waar examenkandidaten hun ondervraging zouden hebben afgewacht. De houten wanden zijn hier deels versierd met pilasters en schijndeurtjes en deels beschilderd met arabesken, vogels en tulpen.
Een van de bezoekers herinnerde zich een ruimte met potjes, botjes en op sterk water staande objecten. Hij vroeg of die ruimte er nog was. De vrouw die ons rondleidde wist te vertellen dat het geen ruimte was, maar het was een kast, de kast achter de beschilderde deuren. Vraag mij niet waarom deze kast gesloten bleef, of het moet zijn dat de vrouw zich geneerde voor de inhoud. Dit is niet meer de originele inhoud, die is verkocht door de erven Paludani. De kast is nu gevuld met objecten die Artis over had en geschonken heeft.
Beneden heb ik de waag bekeken en toen kwam het hoogtepunt van de dag. In de kamer waar de waagmeester zijn administratie bijhield zat een groep muzikanten die oude volksmuziek speelde. De muziek die gespeeld werd in de kroegen een soort muziek die mij vrolijk stemt. Die mij ook doet denken aan de Folk-Metal van deze tijd.
Na afloop heb ik de vrouw met de draailier gesproken en verteld dat het me aan Folk-Metal doet denken, dat daar ook de draailier wordt bespeeld. Zij vond het leuk!
Niet ver van het Waaggebouw is het Stadhuis, waar ik natuurlijk ook een bezoek moest brengen. Laatst had ik al eens een foto gemaakt van de buitenkant. Ja, ik kom nogal eens in Enkhuizen. Nu kon ik de binnenkant bekijken.
Het Stadhuis stamt uit 1688, ontworpen door Steven Vennekool. Het gebouw bevat classicistische bouwelementen en is bekleed met Bentheimer zandsteen.
Niet ver van het Waaggebouw is het Stadhuis, waar ik natuurlijk ook een bezoek moest brengen. Laatst had ik al eens een foto gemaakt van de buitenkant. Ja, ik kom nogal eens in Enkhuizen. Nu kon ik de binnenkant bekijken.
Het Stadhuis stamt uit 1688, ontworpen door Steven Vennekool. Het gebouw bevat classicistische bouwelementen en is bekleed met Bentheimer zandsteen.
Ik kon het niet laten om ook een plaatje te schieten van het huidige moderne interieur. En een paar van de oude stoelen met wapen.
Niet ver van daar staat de Zuiderkerk. Ooit daar binnen geweest voor een uitvaart. Buitenkant herkende ik, maar de binnenkant niet echt.
Ik zag ook nog ergens een deurtje, zomaar in de muur. Dingen die niet standaard zijn, daar moet een foto van gemaakt worden toch? Een man zag mij bezig, hij maakte ook een foto en hij begon te vertellen. Hij dacht dat het een deurtje was naar de dakgoot. In de Westerkerk is namelijk ook zo'n deurtje en daarvan wist hij dat het naar de dakgoot gaat. De tijd begon voor mij te dringen, ik had nog tijd om 1 monument te gaan bekijken. Hij raadde me aan om dan naar het De Vrieshuis te gaan.
Maar eerst nog even een paar foto's maken van de buitenkant van de Zuiderkerk. Toen ik de kerk uitliep, liep een ander binnen, hij groette mij en achter mij hoorde ik hem vertellen "die mevrouw zag ik vanmorgen bij de Oude Gouwsboom" en toen stierf zijn stemgeluid weg.
Het De Vrieshuis was inderdaad het laatste monument dat ik kon gaan zien.
Het complex heeft in de jaren ’60 van de 18e eeuw zijn huidige vorm gekregen. Arend Diederik de Vries van Vossen kocht het huis van zijn achterburen in de Torenstraat op en voegde het bij zijn huis aan de Westerstraat. Hij verbond beide huizen met een zeer prestigieuze lange gang en verbouwde de 17e-eeuwse huizen naar de laatste mode. De laatste telg uit de familie, Johanna Margaretha de Vries (zij overleed in 1849), bepaalde in haar testament dat haar woonhuis een Liefdadig Gesticht werd. In de volksmond werd het huis al gauw Het Weduwhuis genoemd. In 1996 werden de panden gerestaureerd door de stichting Stadsherstel. Naast de fraaie gang is de zogenaamde Pachtkamer te bezichtigen. Oorspronkelijke was het de mooie kamer van de familie, aanwezig zijn nog de geschilderde behangsels uit de behangselfabriek in Hoorn. De vader van Johanna Margaretha de Vries was belastingpachter, vandaar de naam Pachtkamer.
Gelukkig heb ik alles op de fiets gedaan, nog even snel filterzakjes gehaald bij de vomar zodat ik vanavond echte koffie zetten kan. Eerst maar terug naar de camping en zoeken waar ik vanavond eten ga. Het gaat de Compagnie worden, herberg dacht ik. Zelfs hiernaartoe reed ik nog verkeerd..
Maar ik heb er lekker gegeten. Had ook een groentepannetje besteld dus ik was echt helemaal volgevreten. Ik schrok wel even van de mosterd bij de friet... ik heb maar om gewone mayo gevraagd.
Het complex heeft in de jaren ’60 van de 18e eeuw zijn huidige vorm gekregen. Arend Diederik de Vries van Vossen kocht het huis van zijn achterburen in de Torenstraat op en voegde het bij zijn huis aan de Westerstraat. Hij verbond beide huizen met een zeer prestigieuze lange gang en verbouwde de 17e-eeuwse huizen naar de laatste mode. De laatste telg uit de familie, Johanna Margaretha de Vries (zij overleed in 1849), bepaalde in haar testament dat haar woonhuis een Liefdadig Gesticht werd. In de volksmond werd het huis al gauw Het Weduwhuis genoemd. In 1996 werden de panden gerestaureerd door de stichting Stadsherstel. Naast de fraaie gang is de zogenaamde Pachtkamer te bezichtigen. Oorspronkelijke was het de mooie kamer van de familie, aanwezig zijn nog de geschilderde behangsels uit de behangselfabriek in Hoorn. De vader van Johanna Margaretha de Vries was belastingpachter, vandaar de naam Pachtkamer.
Bron van alle info bij de monumenten: https://www.openmonumentendag.nl/waar-wil-je-naartoe/?search_type=plaats&plaatsnaam=enkhuizen&search_value=Enkhuizen
En hier eindigt voor mij de monumentendag...
Maar ik heb er lekker gegeten. Had ook een groentepannetje besteld dus ik was echt helemaal volgevreten. Ik schrok wel even van de mosterd bij de friet... ik heb maar om gewone mayo gevraagd.
Buikje rond, op naar de camping en vanavond niet meer weg. Nu begon een spannend moment. Hoe vermaak ik mijzelf een hele avond? Gister had ik nog mijn lange wandeling. Eerst heb ik maar een tukkie gedaan, net als thuis. In die tijd kreeg ik nieuwe buren. Eerst hoorde ik Nederlandse mannenstemmen, het waren twee Nederlanders. Daarna hoorde ik nog twee mannenstemmen, er werd Engels gesproken en ze vroegen zich af waar ze het beste konden gaan staan. De Nederlandse mannen hadden ieder een eigen tent, de buitenlandse mannen samen in een tent. Zij gingen in het midden staan. De Nederlandse mannen kwamen uit Haarlem en zijn bezig een rondje IJsselmeer te doen. De mannen waren wel gezelliger dan alle echtparen die in de tijd naast me heb gehad.
Ik heb koffie gezet en dat nog buiten opgedronken, maar toen ben ik de tent in gegaan. Het wordt fris in de avond en dit is wel een vochtige avond. Het vermaak viel reuze mee hoor.. heb gechat en een beetje op flickr gekeken. Voor ik het wist was het 23:00uur en ben ik me gaan klaarmaken voor de nacht. Deze nacht houd ik wel wat meer kleren aan dan gisteren.
Dag 3
Ik heb koffie gezet en dat nog buiten opgedronken, maar toen ben ik de tent in gegaan. Het wordt fris in de avond en dit is wel een vochtige avond. Het vermaak viel reuze mee hoor.. heb gechat en een beetje op flickr gekeken. Voor ik het wist was het 23:00uur en ben ik me gaan klaarmaken voor de nacht. Deze nacht houd ik wel wat meer kleren aan dan gisteren.
Dag 3
Ik heb het niet koud gehad vannacht, 1x naar de wc gemoeten en die is lekker verwarmd. Paar keer wakker tegen de ochtend, niet gek want de nachten zijn hier veel langer dan thuis. Eerst maar rechtop en wakker worden. Haartjes kammen, medicijnen nemen en vast een beetje inpakken. En nog meer inpakken en ontdekken dat de tent wel heel nat is en in de schaduw staat. Buitentent eraf en bij de mannen in de zon gehangen. Tussendoor ook maar even ontbeten en koffie gedaan. Meisje van de camping kwam weer zoeken naar iemand die niet betaald had, was het buitenlandse stel, die zouden later afrekenen. We vertrokken eigenlijk allemaal tegelijk.
Dit was de laatste kampeervakantie deze zomer, thuis alles uitgehangen, afgewassen en alles is netjes ingepakt en wacht op volgend kampeerseizoen.
Dit was de laatste kampeervakantie deze zomer, thuis alles uitgehangen, afgewassen en alles is netjes ingepakt en wacht op volgend kampeerseizoen.
2 opmerkingen:
Je bent weer lekker bezig geweest, lekker veel gedaan.
Maar nu is het kamperen klaar voor dit jaar. Er komen nog wel andere vakanties aan.
Een reactie posten